Schlager Coverband

Vrijdag 4 juni 2010 Er is een boel gebeurd en er gaat nog een boel gebeuren. coverband shy guys. Voor mij is het belangrijkste dat ik weer in mijn tuinhuis woon, in de natuur, waar ik de laatste dagen aftel die ik hier vorig jaar met Simon doorbracht. Op 10 juni werden wij voor het laatst samen wakker.

Het zij zo. coverband shy guys. Om half drie 's nachts traden zij eindelijk aan Never, Porn: de vier Russische vrouwen uit Sint Petersburg die het hoogtepunt zouden zijn op het Vurige Tongen festival in Ruigoord. Ze waren gepland om middernacht, maar de band die aan hen voorafging wist van geen ophouden en een stagemanager om hen de keel te snoeren was er niet.

En ze waren opwindend. coverband shy guys. Op een kruk gezeten hoopte ik alles van een afstandje te kunnen bekijken, maar dat was niet zo. Je moest er met je neus bovenop staan om niets te missen, dus drong ik naar voren, want daar had ik uren op gewacht. Ik dacht nog even 'houd ik dit wel vol' - lang staan kost mij moeite - maar ik vergat mijn lichaam totaal toen de eerste act begon.

Adembenemend. Zij had door beide onderarmen tien lange naalden gestoken van een centimeter of twintig met iets als veren aan het uiteinde. Die stak zij blind in brand, stuk voor stuk, evenals haar hoofdtooi. Volledige concentratie - ook toen één arm 'uitging'; die stak zij delicaat weer aan haar andere arm aan.

Prachtig aangebrachte zwarte schmink had onze zintuigen begoocheld! De derde act werd uitgevoerd door twee vrouwen. De eerste droeg een zilveren masker en een lang gewaad. Daarondervandaan kwam een suggestieve lange slang, met een douchekop eraan vast. Toen verscheen de mooiste vrouw ten tonele, beeldschoon getatoeëerde halspartij en armen - coverband shy guys. Zij begon zich sierlijk te scrubben en in te zepen met een spons die zij doopte in een vissenkom.

Zij had ons volledig in haar greep en tenslotte begon de douche te stromen: bloed, bloed, bloed, en spartelde zij als een vis op het droge over de grond. Ik was zo onder de indruk na afloop dat ik om half vier op de vroege maandagmorgen, tweede Pinksterdag, klaarwakker was en de details heb opgeschreven in mijn boekje om ervan verslag te kunnen doen.

Coverband Rewind

Fenomenale, swingende jazz en dat betekende: het hotel pas betreden toen de zon al bijna opging. Het fluiten der vogels zong mij snel in slaap. Ik denk dat ik de enige was in het hele gezelschap die drie sterke banden had met de eregasten Yvonne van Doorn, Erik de Jong en Martin Fondse.

Het was buitengewoon fijn hier bij te mogen zijn! Straks naar Huis Marseille Museum voor Fotografie op de Keizersgracht 401 voor de presentatie van de drie recent verschenen publicaties van Nono Reinhold waarover ik eerder hier berichtte. Van de expositie Zomerliefdes, die morgen pas opent en ook Nono's werk toont, krijgen we een voorbezichtiging: zevenentwintig fotografen van wereldformaat laten zien wat zij daaronder verstaan.

Morgen mag ik aantreden op de Melkmarkt in Zwolle waar een dichtersfestival plaatsvindt en ik Simon mag representeren. En overmorgen stel ik mijn huis in de Sarphatistraat open tijdens de Dag van de Amsterdamse Geschiedenis. Om 12. 30, 13. 30, 14. 30 en 15. 30 mag ik op verzoek van Paul Arnoldussen van Het Parool vertellen over mijn Grote Liefde Simon Vinkenoog.

Jouw stem zullen wij nooit meer horen, in levende lijve. Jouw mooie verschijning zullen wij nooit meer zien. Je bent onaanraakbaar geworden. Eindelijk leef je echt van de lucht, die wij hier inademen, met jou erbij. Adem even in . Adem even uit, En daar ben je weer: wij hebben jou opgezogen, ingeademd, toegezongen.

Met je meesterlijke stem en je louterende woordenheb jij ons opgezweept de wereld in te gaan en goed te doen,bewust te leven en te genieten, jouw elfde gebod, zo niet het eerste en het enige wat werkelijk telde. Adam Eva in . Adam Eva uit, In een vloek en een zucht worden kinderen gemaakt, geboren en gebroken soms.

Blijf strijden voor al je vrijheden. Laat je door niemand koejeneren. Blijf je tegen alles verdedigen. Leer aanvallen. Leer de taktieken. Leer de strategieën. Leer dansendde epidemische oorlog ontwijken. Laat je niet in de wurggreep nemendoor paranoia – die angst diedoor de wereld woedt,onze ouders verlamt, verbijstert,verstart, en hulpeloos maakt.

Coverband Wim Soutaer

Wie eerlijk is lacht om alle huichelaars. Wie de waarheid zoekt is oppermachtig. Wie naar muziek luistert hoeft niet te klagen. In godsnaam geen zelfbeklag, geen gezeur,geen geteem, geen kan niet, geen mag niet –niets van dat niets, alles van alles:kinderen we gaan vliegen leren,vliegen in de ruimte die in ons schuilt –12 miljard hersencellen in elk van ons oneindig,zet maar open, laat maar komen, laatde wereld maar klaarkomen, elke sekonde,elke levende cel wijdopen, elke zenuwknoop,elke ademhaling: komen klaarkomenóverkomen kom kom kom kom kom kom Uit:Vinkenoog Verzameld blz 412 e.

1972 WONDER BOVEN WONDER Yvonne Mousset-Van Doorn presenteerde het programma, naast haar gastheer Theo Kley Armand en Marrit En veertig jaar later een herinnering aan die blijmoedige, vrije tijd! Het laatste gedicht dat werd opgenomen in Vinkenoog Verzameld - gedichten 1948 - 2008, door Joep Bremmers bezorgd: VONDELPARK / WONDERPARK En het geschiedde in die dagendat de jeugd zich in beweging zetteom uit te vinden wat elders gaande was.

Op naar de steden waar het van leven bruiste:Parijs, Londen, Rome, Berlijn, Amsterdam –overal waar de engel van de vrijheid langs kwam. Tot in dit park: uit de Franse revolutie,langs de Spaanse burgeroorlog en de Italiaanse maffia,vluchtend voor Vietnam,op de loop voor elke dictatuur of dwang. Doorbroken grenzen – gewenste effectenno problems – don’t worry – be happy! Uit de hele wereld neergestreken op het grasdat in vroeger tijden niet mocht worden betreden.

Toen geschiedde wat ik noem: een wonder –ik pirouetteerdeen plotsklaps bevond ik mijtot op kniehoogte in de waterplas. Te ver om in één moment te overbruggen,maar het geschiedde, en ik riep verheugd‘The Spirit Moved Me!’ and so it was...Dit, zoveel jaar later, mijn gedicht voor het Vondelparkwaar ook ik, evenals Roel van Duyn,met de bomen sprak.

Uit:Vinkenoog Verzameld blz 1111 evverspreide gedichten 2006 - 2008 Diana Ozon en vriend Frank Vrijdag 21 mei 2010 Een tijdje geleden werd mij door een vriendelijke vrouw gevraagd of ik mijn gezicht wilde lenen voor de Wall of fame in de OBA - coverband shy guys. Op de Nationale 'Kom uit de Fles Dag'.

Het ging over drank, drugs en verslaving, hoe ermee om te gaan en hoe ervan af te blijven. Daar deed ik graag aan mee, maar dan liever over mijn diepste verslaving en dat is roken. En het allerliefst over de heilzame werking van Marihuana. coverband shy guys. En zo geschiedde: een tweeminutenfilmpje was zo geschoten.

Empire Coverband

jellinek.nl/interactief/wall_of_fame/e_ringnalda/ Ik bood me ook aan als spreker op de dag zelve, maar daar gingen haar opdrachtgevers niet op in. Dat zou immers wel eens een heel erg positief verhaal kunnen zijn, want de Kunst van de Zelfbeheersing: daar zou mijn verhaal over gaan. Zonder iets op te geven. De Gulden Middenweg kunnen bewandelen; ik doe het ten dele, mijn water bij de wijn.

Hij staat hierboven in het midden in het roze afgebeeld, evenals ik onder hem. Ik zal toch niet de volgende zijn? U kunt hem dus zien met de link hierboven! Het schokte mij werkelijk dat ik deze hartelijke, lieve man dus nooit meer zal ontmoeten in gezelschap van zijn boezemvriend Jean Pierre Rawie.

Ik ben blij dat hij dat heeft mogen meemaken, want hij maakte er een feest van en trok zich niets aan van de zure academici die hem te licht bevonden. En weer weet de pers niet of het gisteren of eergisteren of in de vroege uren van vandaag is gebeurd; daar weet ik alles van! Hij ruste in vrede.

Hij heeft wilde plannen, zo kopte de krant, voor als Willem-Alexander koning wordt. Ben benieuwd of het ooit zover komt! En natuurlijk had ik over de Willem Elsschot bijeenkomst in De Balie willen schrijven. Ik had vijf redenen om ernaartoe te gaan en de belangrijkste was dat ik het had beloofd.

Zij bracht als entr'acte twee monologen ten gehore, komende uit de monden van een keukenmeid (Elsschot logeerde in de "Villa des Roses" in Parijs) en de huishoudster van de familie De Ridder in Antwerpen. Beiden hadden Elsschot van nabij gekend en waren tot leven gewekt door auteur Erik Vlaminck. De voordracht van deze Vlaamse actrice, die ter plekke met een enkel kledingstuk van gedaante verwisselde, deed mij weemoedig terugverlangen naar de tijd dat ik nog van toneel hield.

In mijn ogen. Guusje van Tilborgh in Vijf vrouwen over Elsschot - Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons De Ridder) En dan de sprekers. Daar kan ik vrij kort over zijn: de helft viel tegen. Wie heel goed denkt te kunnen schrijven, denkt veelal onterecht ook goed te kunnen spreken - coverband shy guys. Maar ook dat is een vak! Iets weten is nog niet iets over het voetlicht kunnen brengen, voelbaar maken.

Schlager Coverband

Schoenmaker, hou je bij je leest. Thomas Verbogt combineerde beide gaven met eigen ideeënrijkdom (coverband shy guys). Hij liet zijn fantasie los op Een ontgoocheling (1914) en hield een filosofisch betoog over 'De verkeerde omgang met vragen' en dat een kleine mislukking begint met een slecht humeur! Hij hekelde de 'Smaalcultuur' van tegenwoordig en pleitte voor meer mededogen.

Dank je, Guusje. Deze avond had jouw inbreng nodig. Dinsdag 18 mei 2010 Jammer dat ik niet meer foto's heb gemaakt van het heerlijke weekend dat ik in Antwerpen mocht doorbrengen - coverband shy guys. Wat houd ik toch van die stad en haar mensen. Stipt op tijd meldde ik mij zaterdagmiddag om 15.

Zij was mij in Amsterdam komen interviewen voor de Gazet van Antwerpen - aanleiding mijn boek - en toen ik openlijk uitkwam voor mijn penibele financiële toekomst, opperde zij onmiddellijk dat ik zou optreden in haar Literaire Salon (Partyband). Een datum was zo geprikt. Dat is nou vrouwensolidariteit! Diane Broeckhoven op de binnenplaats van haar 17e eeuwse huis op het Begijnhof In dertig jaar schreef zij dertig boeken waaronder het bekroonde De Buitenkant van Meneer Jules dat tot in het Japans werd vertaald.

Ik voelde me zo welkom en thuis, en mocht zelfs mijn auto binnen de poort parkeren! Tegen vijven liet ik mijn gastvrouw alleen, zij ging een bad nemen en ik begaf mij naar Demian op het Conscienceplein om René Franken te zien. Hij nam mij mee naar het beste Griekse restaurant waar ik ooit heb gegeten, ergens aan de Schelde, en ja, er was voor hem nog plaats en ook met hem ging het over de toekomst en die is Hier&Nu.

Guusje, Fientje, Eddie en Marlene, maar ook mijn vrienden Jos Brabants uit Gent en Bert de Keyser uit Brussel, die samen de liefdesgedichten van Simon voor mij tot een mooi geïllustreerd bibliofiel boekje gaan drukken, aardse zekerheden, en mijn mening over een en ander kwamen polsen. Ik mag het voorwoordje schrijven en Joep Bremmers het nawoord, drie tekeningen van Bert, en Jos is Meester-drukker (Coverband huren).

Anderhalf uur kon ik moeiteloos vertellen zonder een boek open te slaan en mijn vrije verhaal werd omarmd door het hele gezelschap (coverband shy guys). Wonderlijk mooie ervaring. Als enige roker zat ik na afloop buiten op het bankje van boven en kwamen de bezoekers een boekje kopen - dat ik altijd van hartelijke woorden voorzie - en heerlijk contact maken.